Wyrok zapadł 25 listopada 2020 roku i dość mocno podkreślił prymat dalszego obowiązywania umowy w przypadku uznania któregoś z warunków umowy za nieuczciwy. Jest to współbrzmiące z jego dotychczasową linią orzeczniczą, ale zdaje się, że wyrokiem tym, Trybunał chciał mocniej zaakcentować swoje stanowisko. Zwraca uwagę na fakt, że celem Dyrektywy 93/13 jest zapewnienie, aby umowa „(..) w zasadzie nadal obowiązywała, bez jakiejkolwiek zmiany innej niż wynikająca z uchylenia nieuczciwych warunków”.
Najświeższy wyrok TSUE zawiera wskazanie dla sądów, aby chroniły konsumenta, a zagrożenia jego pozycji upatruje w unieważnieniu umowy właśnie. Uzasadnieniem dla takiego wnioskowania jest fakt powstania natychmiastowej wymagalności wierzytelności przysługującej przedsiębiorcy wobec konsumenta. Wyrok nie zamyka jednakowoż drogi sądom krajowym do unieważnienia umowy kredytowej. Nie stanowi bowiem o tym, jaki powinien być ostateczny sposób rozwiązywania sporów frankowych, ale daje sądom krajowym wskazówki, którymi mogą się sugerować przy orzekaniu.
